De inbox kleurt oranje. Er zit een jubelmail in van Esther. Ze schrijft dat ze eindelijk een uitgever heeft die haar boek wil uitbrengen. Ik ben heel erg blij voor haar.
Tijdens het schrijven was ze al hard aan het nadenken hoe ze haar boek aan de man kon brengen. Haar voorkeur ging uit naar een uitgever. Als een uitgever haar boek zou uitgeven, zou dat het puntje op de i zijn voor haar. De felbegeerde pluim voor haar werk. De erkenning van een periode die zij bereid is om te delen met anderen.
Ze schreef en belde. En belde. En mailde. Van sommige uitgevers moet ze nog steeds een antwoord krijgen. Anderen lieten haar onomwonden weten geen interesse te hebben. Een enkeling hield haar een paar maanden in de wacht om vervolgens aan te geven dat ze er niets in zagen.
Het was soms slopend, soms hoopvol en soms was ze even heel erg moedeloos. Toch bleef ze geloven in haar manuscript. Esther ging door met aanschrijven, opsturen en nabellen. En verdraaid… bingo!
Twee uitgeverijen hebben nu aangegeven haar boek uit te willen geven. Een van hen had Esther een maand geleden afgewezen. En ineens was daar, onverwacht, een mail van hen met het bericht dat ze toch verder wilden.
Esther is het schoolvoorbeeld van iemand die ervoor gaat. Ze heeft focus en laat zich door niets en niemand afleiden. Een vechter. Een aanhouder. En de aanhouder wint.
Esther schreef dat ze erg blij is en trots op zichzelf. Dat mag! Ik ben ook heel erg blij voor haar. En trots dat het haar is gelukt … Ze is een topper.
