Ondernemer Sandra leverde van de week haar boekmanuscript aan. Het was een informatief boek van vijftig pagina’s. Informatieve boeken (of non-fictie) hebben meestal een inleiding of een voorwoord. Sandra had dat goed begrepen. Ze had niet alleen een voorwoord, maar ook een proloog, een introductie en een dankwoord. Een beetje veel van het goede op het aantal pagina’s dat ze had, maar met wat aanpassingen hebben we alle pagina’s kunnen behouden.
De verschillende onderdelen hebben zeker een taak. Ze zijn niet verplicht en kunnen rustig weggelaten worden als geen informatie voorhanden is of wanneer er geen tijd is om hier aandacht aan te besteden. Op haar verzoek geef ik een overzicht.
Wat staat er zoal in elk van deze onderdelen?
Inleiding of introductie (bijzonder aan te raden)
Hierin beschrijf je waar je boek over gaat. Dat kan met een korte beschrijving per hoofdstuk of met het benoemen van het doel van je boek als geheel. In de inleiding kun je ook de probleemstelling die in het boek wordt behandeld naar voren brengen en de manier hoe het boek tot stand is gekomen, bijvoorbeeld de uitwerking van een onderzoek. Over het algemeen schrijft de auteur zelf de inleiding.
Voorwoord of proloog (niet verplicht)
Het voorwoord wordt tegenwoordig steeds meer geschreven en ondertekend door iemand anders. Iemand die wat vindt van de inhoud van jouw boek en de link legt tussen zijn ervaring en dat wat jij doet of schrijft. Iemand vragen om het voorwoord van jouw boek te schrijven kan een ‘politieke’ zet zijn. Je kunt met de juiste voorwoordschrijver een nieuwe doelgroep interesseren voor jouw onderwerp.
Oorspronkelijk vond je in het voorwoord meestal de aanleiding tot het schrijven van het boek. Het gaat dan niet over de inhoud, want dat staat in de inleiding. In het voorwoord kan je persoonlijke verhaal staan en kun je vanuit je eigen visie schrijven (ik- of wijvorm). In het voorwoord kunnen de mensen worden bedankt die hebben geholpen bij het tot stand komen van het boek of achtergrondinformatie die aanleiding was tot het boek. Er kunnen ook bronnen worden genoemd als je ervoor kiest om geen bronnen (of verwijzing) achterin het boek op te nemen.
Het tegenovergestelde van een voorwoord of proloog is een nawoord of epiloog.
Nawoord of epiloog (niet verplicht)
Het nawoord plaats je altijd na de eigenlijke inhoud van het boek. Hier kun je bijvoorbeeld vertellen wat nog interessant is om te weten over het beschrevene in de tekst (bijvoorbeeld een onderzoek). Je kunt terugkijken naar de schrijf- of onderzoeksperiode, gekke of leuke anekdotes vermelden en vanuit je eigen visie schrijven. Als je er geen aparte verwijzing naar hebt, kun je ook hier mensen bedanken.
Afbeelding: met dank aan Lum3n
