Onlangs ontving ik een manuscript dat door twee auteurs was geschreven. Dat kan een lucratieve business zijn. Ten eerste kun je de schrijftijd die je nodig hebt om een boek te schrijven halveren. En je kunt, wanneer de auteurs ieder een eigen vakgebied hebben, van twee onderwerpen die tegen elkaar aanzitten een prachtig mooi informatieboek maken. Er zijn wel wat spelregels, om te voorkomen dat het uiteindelijke resultaat een mislukking wordt of een gedrocht van een boek.
1. Samen structuur maken
Het is een absolute must dat de auteurs samen de structuur van het boek opzetten. Zo weten ze allebei welke onderwerpen waar en hoe in het boek besproken gaan worden. Eventuele grote overlappen worden hiermee voorkomen en er kunnen afspraken gemaakt worden wie er wat vertelt over het betreffende onderwerp. Want soms kun je niet voorkomen dat beide auteurs er vanuit hun vakexpertise iets wezenlijks over te vertellen hebben.
Een ander voordeel bij het gezamenlijk opzetten van de structuur is dat er (on)bewust gebrainstormd wordt over de inhoud. En dat maakt het alleen maar waardevoller en komt ten goede aan de kwaliteit van de inhoud van het boek.
2. Een van de auteurs is coördinator
Een van de auteurs is coördinator en verantwoordelijk voor het vergaren en bewaren van de informatie. Dat betekent dat deze auteur de meest definitieve teksten in zijn bezit heeft, en ervoor zorgt dat ieder zijn afspraken nakomt. Over het algemeen is dat degene die van nature uit gestructureerd en overzichtelijk werkt. Iemand voor wie deadlines geen belemmeringen zijn.
3. Afspraak is afspraak
Elke auteur moet zich bewust zijn dat als hij een gemaakte afspraak niet nakomt, hij de andere auteur benadeelt. Als hij, bijvoorbeeld, teksten niet op tijd aanlevert of ze wijken af van de afgesproken structuur, dan zal dat het resultaat beïnvloeden. Meestal niet positief. Regelmatig overleg over de voortgang van gemaakte afspraken is dan ook onontbeerlijk. En dan heb ik het nog niet eens over de stress en ergernis die kunnen ontstaan tussen de samenwerkende partners als een van de twee steeds moet wachten op de ander.
4. Lees elkaars tekst
Als je aan een boek schrijft met iemand die zijn sporen al enigszins heeft verdiend op zijn vakgebied, dan ben je geneigd om er blindelings vanuit te gaan dat hij wel weet waarover hij schrijft. En dat is natuurlijk ook zo. Toch help je elkaar door elkaars teksten te lezen. Feedback op je tekst kan ervoor zorgen dat de rode draad van het verhaal logisch blijft, omdat de ander met net iets andere ogen jouw tekst leest. Je komt op nieuwe ideeën die prima aansluiten op jouw onderwerp wat weer meerwaarde aan het boek geeft. Of je leest dat de ander een bepaald onderwerp net iets duidelijker heeft verklaard. Hierdoor kun jij jouw tekst minimaliseren en verwijzen naar de uitgebreide uitleg.
5. Je bent allebei verantwoordelijk
Het komt nog wel eens voor dat een van de auteurs geen zin of tijd meer heeft om naar de opmerkingen van de redacteur te kijken of de laatste proef te lezen. Hij heeft zijn ding gedaan (namelijk geschreven) en laat de taak van de laatste fase graag aan de ander over. Deze auteur kan na het verschijnen van het boek nog wel eens voor een onaangename verrassing komen te staan wanneer hij ziet dat er beslissingen zijn genomen waar hij niet achterstaat. Als je naam op de cover staat, blijf jij ook verantwoordelijk voor het laatste deel. Het is part of the deal.
Hoera! Wij schrijven samen een boek
Door echt samen te werken, kun je een prachtig document publiceren waar jullie met recht trots op kunnen zijn. En … het biedt een prachtige basis voor een jarenlange relatie waarin de kracht van ieder van de partijen tot zijn recht komt.
Ik heb ruime en jarenlange ervaring met het opzetten van een boekstructuur met meerdere auteurs. Mocht je hier vragen over hebben, aarzel dan niet en zoek contact met me.