Overeenkomst tussen rommelmarktverkoop en het schrijven van je boek
Het is Donderdag Meppeldag. En rommelmarkt voor (alleen) kinderen. Zij mogen daar spulletjes van maximaal tien euro verkopen. Ik zit op een strategisch punt en zie iets opmerkelijks. Er komt een relatief luxe auto aan, overduidelijk op zoek naar een plekje om kind, kleedje en spullen af te leveren. Als de auto stopt, staat er direct een groepje koopjesjagers naast. Vol verwachting. Ze zijn stiknieuwsgierig naar de spullen die uit de auto zullen komen. Papa, mama en zoon stappen uit. Als het kleedje ligt, gaan papa, mama en zoon de auto leeghalen. Terwijl de dozen en tassen zich opstapelen, blijven de koopjesjagers geduldig wachten. Een stuk speelgoed dat niet in een tas zit, wordt uitgebreid bekeken, doorgegeven en teruggezet. De interesse is overduidelijk voor wat er in de verpakte dozen zit. Maar papa, mama en zoon zien het signaal niet, negeren de koopjesjagers volledig en blijven alle drie stoïcijns en op hun dooie akkertje nog meer tassen en dozen uit de auto halen. Het duurt te lang en langzaamaan wordt het groepje koopjesjagers kleiner.
Ik herken het gedrag van het gezin bij mensen die een boek schrijven. We zijn geneigd om eerst zo veel mogelijk informatie te verzamelen voordat we die willen delen in een boek. We vergeten dat er mensen blij zijn met de kennis die we al bezitten. En dat we prima kunnen uitpakken wat we nu hebben.
Sterker nog, als je informatie blijft verzamelen, wordt de kans vergroot dat je ook veel meer informatie doorgeeft dan waar de ontvanger op zit te wachten. Met andere woorden, je geeft iets waar de ander niets aan heeft. Op dat moment.
Een ander nadeel van het blijven verzamelen van informatie en het verzaken om te delen, is dat de doelgroep de interesse in ons verliest. En dat hij naar iemand met minder ervaringsjaren gaat, maar die het weinige dat hij weet wel deelt.
Veel auteurs van non-fictieboeken onderschatten bij aanvang van het boek over hoeveel kennis zij al beschikken en proberen uit alle macht informatie bij elkaar te krijgen. Het niet zo dat ze de intentie hebben om in één boek alle kennis te willen stoppen, maar er is angst dat ze niet voldoende in huis hebben. En tegen iedereen die bang is dat hij niet voldoende weet, zeg ik dan ook: je leert meer door te delen. Want door te delen worden je breinporiën geopend voor nieuwe informatie.
En dat is net als op de Donderdag Meppeldag. Want het kind dat zijn kleedje naast het gezin heeft, had al contact met de koopjesjagers voor hij ook maar iets had uitgepakt. Binnen tien minuten had hij 40% van de inhoud van zijn eerste tas verkocht. Nog voordat de tweede tas helemaal was uitgepakt. En dat noem ik nog eens zakendoen!
Hoe pak jij je spullen uit op de rommelmarkt? Zet je eerst alle dozen en tassen neer of verkoop je direct vanuit de eerste tas? En hoe zit het met het schrijven van je boek: hamster jij kennis of deel je je kennis?
