Iedereen dacht dat het niet kon en Max Verstappen wist dat niet
Ik keek naar de Grand Prix van Brazilië 2016 waar Max Verstappen op de tweede positie reed. Hij deed het enorm goed. Door weersomstandigheden aldaar en de keuzes die hij maakte, raakte hij op een gegeven moment op de zestiende plaats. Er waren nog iets van vijftien rondes te rijden en mijn medekijkers gaven aan dat hij blij mocht zijn als hij op de tiende plek zou eindigen. Een beetje teleurgesteld was ik wel, maar ik bleef toch kijken.
Zijn methode was anders
En daar ging Max. Hij schoof naar voren op de veertiende plaats, de twaalfde plaats, de tiende plaats. Ik zat op het puntje van mijn stoel en keek vol verbazing hoe hij met klaarblijkelijk gemak de ene coureur na de andere passeerde. Zijn methode was anders dan ze gewend waren. En hij kreeg het voor elkaar: Max is geëindigd op het podium! Hoewel er een nummer één en twee stonden, ging alle eer naar die Nederlandse jongen van negentien jaar, die binnen 15 rondes van de zestiende positie eindigde op de derde plaats en coureur van de dag werd.
Niet nadenken, maar doen
‘Het kan niet’, schoot het door mijn hoofd, ‘totdat er iemand komt, die dat niet weet.’ Max reed op de tweede positie en zakte af naar de zestiende. En toch is hij ervoor gegaan. Grote kans dat hij op dat moment niet heeft nagedacht welke beslissingen hij anders had moeten nemen, dat het rotweer was of een slechte baan, of hij wel of niet naar iemand had moeten luisteren, maar hij ondernam actie om dàt te bereiken wat hij wilde. Namelijk een podiumplaats.
De winnaar vertrouwt op het resultaat
Hoe vaak komt het voor dat we ons in het dagelijkse leven in een bepaalde situatie bevinden die ons niet zint. En wat doen we? We gaan klagen dat we beter verdienen en dat het de schuld is van een ander, of het jaargetijde, of het tijdstip of wat dan ook. We willen allemaal een podiumplaats, en die verdienen we ook, maar er is maar plek voor één winnaar. De beste. De mens die vol vertrouwen voor het eindresultaat gaat en die niet nadenkt of hij het wel kan.
Als ik mezelf weer eens betrap dat ik in deze valkuil stap en er blijf hangen, zal ik terugdenken aan de race van Max Verstappen in Sao Paulo. Waar hij niet is blijven hangen op de zestiende positie, maar zichzelf naar een podiumplek heeft gereden in een recordtempo.
Dankjewel voor deze eyeopener, Max.
Afbeelding: met dank aan Jonathan Graff via Pixabay
