Verbinding: volkslied zonder woorden

Verbinding

De waan van de dag. En dan is er ineens dat telefoontje: zo onwerkelijk. Het dringt niet tot je door. Ook de dagen erna niet. Je regelt wat gedaan moet worden. Er is verbinding en harmonie onderling en bij de beslissingen die genomen moeten worden.

Mijn grootste fan, motivator en inspirator heeft ons onverwachts verlaten: mijn pa is niet meer. In besloten kring zijn wij voor zijn laatste feestje bijeengekomen. Voor mij was hij een bijzonder mens. Het trof mij om te ervaren dat mijn pa voor heel veel mensen bijzonder was. Bijna alle kaarten en brieven die wij ontvingen na zijn overlijden hadden een persoonlijke ervaring of dankwoord. Ik denk dat hij zich nooit heeft gerealiseerd wat voor positieve impact hij heeft gehad op levens van mensen.

 

Volkslied zonder woorden

De negende symfonie van Ludwig van Beethoven is de basis van het officiele Europese volkslied. Het is een volkslied zonder woorden en geschreven in een taal die iedereen begrijpt: muziek. Doel van het Europese volkslied was om verbinding tussen de verschillende nationaliteiten uit te drukken, zonder het nationale gevoel te verdringen.

De uitvoering die je hier hoort (2.07 minuten) is van het Jeugdharmonieorkest van de EU, onder leiding van André Reichling. In 1994 is deze uitvoering opgenomen in het Teatro da Trindade in Lissabon. De bewerking is van Herbert von Karajan (alle rechten van uitvoerder en eigenaar van het werk voorbehouden).

 

De verbinding blijft

Lieve pa,

Hier zijn we dan weer eens bij elkaar voor een feestje. Het is niet het soort feest waar ik erg naar heb uitgekeken, en dit praatje is dan ook de slechts voorbereide en minst geoefende presentatie die ik ooit heb gegeven. Maar ja, ik ben dan ook wel erg verwend. Meestal ben jij het die een stichtelijk woord met een gekke kwinkslag uit je mouw schudt. Niet omdat je het zo graag doet, maar omdat je vindt dat het goed is om even stil te staan bij de zegeningen van het moment.

Je hebt die drang aan ons doorgegeven, dus je wordt bedankt!

Verder herken ik dat eeuwige positieve enthousiasme. Als je jou vroeg ‘Hoe gaat het met je, pa?’ was het altijd: ‘Goed.’ Ook al was dat helemaal niet zo. Zelf heb je alle aandacht voor een ander, luister je naar nieuwe inzichten en grootse plannen.

Bij alles wat ik deed in mijn leven heb je me altijd het vertrouwen gegeven dat wat ik ook besliste goed was. En je was er altijd voor me, met advies maar zonder oordeel of verwijt, ook al was je het in je hart niet met me eens. Je accepteert een ander zoals hij is, onvoorwaardelijk.

Een paar herinneringen maar:

• Je hebt me de auto uitgezet toen je vond dat ik het die keer zelf moest oplossen.
• Je hebt geklust in mijn huis. Weken erna vond ik in een lege chocoladedoos een briefje: Bedankt, namens de monteur.
• Je hebt het leven gered van een van mijn kinderen.
• We delen de liefde voor het creatieve proces van tijdschriften en boeken. Ik lees bijna dagelijks in dit boekje, dat je me in 1983 gaf, toen ik op mezelf ging wonen. Natuurlijk met een handgeschreven voorwoord, dat je zelfs in een receptenboek schreef.

Jouw godsvertrouwen in het leven heb ik ook, niet verbonden aan enige kerk of godsdienst. We geloven in de innerlijke goedheid van elk mens. Al is dat soms moeilijk.

Iedereen die jou kent, weet dat je gek was op rituelen. Op zaterdag onvermoeibaar aan de zijlijn van het volleybalveld of tennisbaan, op vrijdagavond struinen in de bibliotheek, en tot op vandaag een harinkje eten met Arien en ma op woensdag en zaterdag.

Je genoot ervan als we met elkaar waren, maar er was ook een gemis. En dan vroeg je naar de laatste stand van zaken.

In de afgelopen maanden antwoordde je op de vraag hoe het met je ging: ‘Goed, maar wel oud, he’

Het deed me verdriet dat je de zegeningen in het leven al enige tijd zelf niet meer kon vinden. Je zag de dingen die er niet meer waren, je had geen hoop meer op verbetering en je vertrouwen in de toekomst was nihil. Ik ben dan ook blij zoals het is gegaan.

Lieve pap, het is fijn dat we jouw eindfeest hebben met de meesten van de mensen van wie je houdt: ma, A., X., E., onze partners en kinderen, de ouwe hap, N. en J., de families O. en S.

Voor mij is dit geen afscheid, pa. Je bent bij me, je zit in mijn genen en dankbaarheid dat jij mijn pa bent, is de baas boven mijn verdriet. Je hebt alles gegeven wat je had en je hebt geleefd naar je beste kunnen. Ik zie dat dat goed is geweest.

 

Zoek naar wat mensen verbindt,
neem weg wat mensen scheidt.